Trójwymiarowe obrazowanie ultradźwiękowe

Podstawowe zasady trójwymiarowego (3D) obrazowania ultradźwiękowego obejmują głównie metodę trójwymiarowej kompozycji geometrycznej, metodę ekstrakcji konturów wykonawczych i metodę modelu wokseli. Podstawowym etapem obrazowania ultradźwiękowego 3D jest wykorzystanie dwuwymiarowej sondy ultradźwiękowej do pobrania serii obrazów 2D w określonej kolejności przestrzennej i zapisania ich na stanowisku rekonstrukcji 3D. Komputer dokonuje pozycjonowania przestrzennego na obrazach 2D zebranych według określonej zasady i porównuje obrazy. Obraz szczeliny pomiędzy sąsiednimi sekcjami 2/12 Elementy są uzupełniane i wygładzane w celu utworzenia bazy danych 3D, czyli postprocessingu obrazu, a następnie wytyczania obszaru zainteresowania, przeprowadzana jest rekonstrukcja 3D za pomocą komputera, a zrekonstruowany obraz 3D jest wyświetlany na ekranie komputera. Technologia obrazowania ultradźwiękowego 3D obejmuje gromadzenie danych, trójwymiarową rekonstrukcję obrazu i trójwymiarowe wyświetlanie obrazu. Baum i Greewood po raz pierwszy zaproponowali koncepcję ultrasonografii 3D w 1961 roku, ale przez kolejne 30 lat rozwój był stosunkowo powolny. W ciągu ostatnich dziesięciu lat, wraz z ciągłym rozwojem technologii komputerowej i technologii obrazowania ultradźwiękowego, technologia obrazowania ultradźwiękowego 3D przeszła z etapu badań eksperymentalnych do etapu zastosowań klinicznych [2], który można podzielić na (1) statyczny obraz 3D: zbieranie wykonanie określonej liczby obrazów 2D, a następnie wykonanie zdjęć grupowych 3D, a następnie wykonanie różnych pokazów 3D, które są podzielone na trójwymiarowy miąższ narządów i trójwymiarowy kanał przepływu naczyń krwionośnych. (2)Dynamiczny